تفسیر آقا 6 - جند المهدی

[ و او را از ایمان پرسیدند ، فرمود : ] ایمان بر چهار پایه استوار است ، بر شکیبایى ، و یقین و داد و جهاد . و شکیبایى را چهار شاخه است : آرزومند بودن ، و ترسیدن ، و پارسایى و چشم امید داشتن . پس آن که مشتاق بهشت بود ، شهوتها را از دل زدود ، و آن که از دوزخ ترسید ، از آنچه حرام است دورى گزید ، و آن که ناخواهان دنیا بود ، مصیبتها بر وى آسان نمود ، و آن که مرگ را چشم داشت ، در کارهاى نیک پاى پیش گذاشت . و یقین بر چهار شعبه است : بر بینایى زیرکانه ، و دریافت عالمانه و پند گرفتن از گذشت زمان و رفتن به روش پیشینیان . پس آن که زیرکانه دید حکمت بر وى آشکار گردید ، و آن را که حکمت آشکار گردید عبرت آموخت ، و آن که عبرت آموخت چنان است که با پیشینیان زندگى را در نوردید . و عدل بر چهار شعبه است : بر فهمى ژرف نگرنده ، و دانشى پى به حقیقت برنده ، و نیکو داورى فرمودن ، و در بردبارى استوار بودن . پس آن که فهمید به ژرفاى دانش رسید و آنکه به ژرفاى دانش رسید از آبشخور شریعت سیراب گردید ، و آن که بردبار بود ، تقصیر نکرد و میان مردم با نیکنامى زندگى نمود . و جهاد بر چهار شعبه است : به کار نیک وادار نمودن ، و از کار زشت منع فرمودن . و پایدارى در پیکار با دشمنان ، و دشمنى با فاسقان . پس آن که به کار نیک واداشت ، پشت مؤمنان را استوار داشت ، و آن که از کار زشت منع فرمود بینى منافقان را به خاک سود ، و آن که در پیکار با دشمنان پایدار بود ، حقى را که بر گردن دارد ادا نمود ، و آن که با فاسقان دشمن بود و براى خدا به خشم آید ، خدا به خاطر او خشم آورد و روز رستاخیز وى را خشنود نماید . و کفر بر چهار ستون پایدار است : پى وهم رفتن و خصومت کردن و از راه حق به دیگر سو گردیدن و دشمنى ورزیدن . پس آن که پى وهم گرفت به حق بازنگشت ، و آن که از نادانى فراوان ، خصومت ورزید ، از دیدن حق کور گشت ، و آن که از راه حق به دیگر سو شد ، نیکویى را زشت و زشتى را نیکویى دید و مست گمراهى گردید ، و آن که دشمنى ورزید راهها برایش دشوار شد و کارش سخت و برون شو کار ناپایدار . و شک بر چهار شعبه است : در گفتار جدال نمودن و ترسیدن و دو دل بودن ، و تسلیم حادثه‏هاى روزگار گردیدن . پس آن که جدال را عادت خود کرد ، خویش را از تاریکى شبهت برون نیاورد ، و آن که از هر چیز که پیش رویش آمد ترسید ، پیوسته واپس خزید ، و آن که دو دل بود پى شیطان او را بسود ، و آن که به تباهى دنیا و آخرت گردن نهاد هر دو جهانش را به باد داد . [ و پس از این سخن گفتارى بود که از بیم درازى و برون شدن از روش کارى که در این کتاب مقصود است نیاوردیم . ] [نهج البلاغه]

»» تفسیر آقا 6

تفسیر قرآن مقام معظم رهبری(42): توضیحی پیرامون انذار و تبشیر

گروه سیاسی: رهبر معظم انقلاب در جلسه بیست ‌و ششم تفسیر قرآن خود، به توضیحی پیرامون انذار و تبشیر در قرآن پرداختند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ،رهبر معظم انقلاب اسلامی

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا) رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در جلسات تفسیر قرآن خود به تبیین واژه‌های بنیانی و آیات کلام‌الله ‌مجید می‌پردازند. این خبرگزاری با عنایت به رسالت قرآنی خود بر آن است تا بصورت سلسله‌وار نظرات معظم‌له را در موضوعات مختلف قرآنی به مخاطبین خود ارائه دهد.

متن ذیل، نظرات ایشان در خصوص انذار و تبشیر است که در جلسه بیست ‌و ششم تفسیر ایشان بیان شده است؛

حاصل این جمله در حقیقت انذار و ترساندن است که من در پایان بحث امروز راجع به انذار و تبشیر بحث کوتاهی را عرض خواهم کرد. حالا پیرامون همین جمله مقداری توضیح می‌دهم: اما « وقود» به معنای آتش‌گیره است و قاعدتاً آتش قائم به یک جسمی است، یعنی شما یک جسمی را می‌سوزانید شعله و حرارت آتش بر اثر سوختن آن جسم بوجود می‌آید.

«وقود»

لذا شما درستش را بدانید که «وقود» یعنی به معنای «ما یتقد فی‌النار» است، یعنی آنچه که در آتش مشتعل می‌شود و می‌سوزد

حالا آن جسم یا غلیظ است مثل هیزم و یا جسم رقیق‌تری مثل گاز فرض کنید، به هر حال یک جسمی در شرایط خاصی احتراق پیدا می‌کند. و این احتراق همان آتش است که سوزندگی و روشنایی و اشتعال و این چیزها را با خودش دارد.

«وقود» یعنی همان ماده و همان جسمی که مایه سوزاندن آتش است و بعضی همین را با آتش‌زنه اشتباه کردند! یعنی آن چیزی مثل تراشه یا پوشالی که آنرا روشن می‌کنند تا اجسام حول و حوش او آتش بگیرد و این اشتباه، یک اشتباه در فهم مراد قرآن را پشت سر خود دارد که من حالا نمی‌خواهم آن اشتباه را بگویم، و لذا شما درستش را بدانید که «وقود» یعنی به معنای «ما یتقد فی‌النار» است، یعنی آنچه که در آتش مشتعل می‌شود و می‌سوزد.

بنابراین: آن آتشی که در قیامت هست و آن چیزی که در آن‌ آتش می‌سوزد چیست؟ می‌فرماید: او جسم آدمی و سنگ است و در رابطه با آدمی، آیات بسیاری از قرآن به این معنا تصریح دارد که جسم آدمی در دوزخ می‌سوزد و تأویل بردار هم نیست. کلما نزجت جلودهم بدلناهم جلوداً غیرها لیذوقو العذاب (56 - نساء).

رهبر معظم انقلاب

آیات بسیاری از قرآن به این معنا تصریح دارد که جسم آدمی در دوزخ می‌سوزد و تأویل بردار هم نیست. کلما نزجت جلودهم بدلناهم جلوداً غیرها لیذوقو العذاب

یعنی وقتی که پوست‌های اینها بر اثر آتش می‌سوزد، ما پوست دیگر به جسم آنها می‌رویانیم تا حرارت آتش و شکنجه را بچشند. یا در دعای کمیل هست که امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید:

وهذا ما لا تقو له السموات و الارض یا سیدی فکیف بی: آتش دوزخ تو چیزی است که آسمان و زمین طاقت آنرا ندارند تا چه رسد بمن، یعنی تعبیرات روشنی است که نیازمند توضیح بیشتری است.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید جندالمهدی ( یکشنبه 91/3/28 :: ساعت 12:16 عصر )

»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
راه تشویق نوجوانان به نماز
ادامه
[عناوین آرشیوشده]

اوقات شرعی

>> بازدید امروز: 11
>> بازدید دیروز: 8
>> مجموع بازدیدها: 29239

» درباره من